| Groninger Combinatie 1 | 2348 | Caissa Eenhoorn | 2041 | 10 | 0 | |
| 1. | Sipke Ernst | 2525 | Daan Zult | 2307 | 1 | 0 |
| 2. | Jan Werle | 2522 | Henk-Jan Visser | 2271 | 1 | 0 |
| 3. | Joris Brenninkmeijer | 2523 | Arne Moll | 2221 | 1 | 0 |
| 4. | Daan Brandenburg | 2504 | Ron Deen | 2159 | 1 | 0 |
| 5. | Jasper Geurink | 2337 | Jeroen Edeling | 2172 | 1 | 0 |
| 6. | Bonno Pel | 2277 | Jerrel Thakhoerdien | 2147 | 1 | 0 |
| 7. | Michael Riemens | 2243 | Ardjan Langedijk | 2156 | 1 | 0 |
| 8. | Jan Baljé | 2204 | Erik Romkes | 1698 | 1 | 0 |
| 9. | Christofoor Baljon | 2105 | Co Buysman | 1643 | 1 | 0 |
| 10. | Maurice Schippers | 2241 | Senin vd Krol | 1632 | 1 | 0 |
10-0! Een unieke uitslag die we niet al te vaak meemaken. Ik (BB) herinner me zelf een 10-0 tegen ESG toen er in de promotieklasse nog met tientallen werd gespeeld. Het moet ergens in de 80er jaren zijn geweest.
Er moet echter gezegd worden dat onze tegenstander zeer verzwakt opkwam. Omdat ieder graag tegen een sterkere tegenstander speelt werd geen taktische opstelling overwogen en werden de sterkste spelers van Caissa Eenhoorn gewoon op de hoogste borden gezet.
De uitslag was uiteraard geflatteerd. Op enkele borden kwamen wel wat meevallers uit de lucht vallen. Zo riep de tegenstander van Maurice het noodlot over zich af, kreeg Jasper Geurink pardoes een stuk cadeau, ging Jan Werle's tegenstander in de combinatoire fout en vergemakkelijkte een dolende toren het afmaakwerk van Daan. Dank daarvoor.
Uiteraard was iedereen in goede stemming, maar met name Bonno Pel (overgekomen uit het Brusselse om een fraaie partij met een mooi matje af te sluiten) en Joris Brenninkmeijer (na zijn rentree nu 4 uit 4) liepen met een brede glimlach rond.
Bij 9-0 was alleen Sipke Ernst nog aan het ploeteren. Doet i het of doet i het niet, dat was de vraag. Uiteindelijk deed i het na bijna 6 uur spelen!
Videoverslag 1: videoverslag van de wedstrijd met een paar diagrammen
Videoverslag 2: partijfragmenten van Joris Brenninkmeijer en Bonno Pel
Hieronder het verslag van Jasper Geurink:
Hoe kwam deze ramp tot stand? Wel, de volgorde van de uitslagen kan ik helaas niet meer helemaal reconstrueren, maar laten we eens een neutrale toeschouwer stapsgewijs langs de borden dwalen:
1. Sipke Ernst (zwart) tegen Daan Zult
Eigenlijk had deze partij als laatste moeten worden gegeven, omdat Sipke nog als enige zat te pingelen terwijl de rest van het tiental al lang aan het bier/de cassis zat. Sipke voorspelde tijdens de partij dat hij niet zou gaan winnen, maar logenstrafte die woorden uiteindelijk door een eindspel helemaal op karakter uit te melken. Waarschijnlijk was het wel remise, maar Zult had buiten de stalen spiertorso van Ernst gerekend, iets wat Sipke zelf vermoedelijk ook even vergeten was. Het legendarische doorzettingsvermogen van deze superatleet beslechtte uiteindelijk de strijd. 1-0
2. Jan Werle (wit) tegen Henk-Jan Visser
Hiervan heb ik erg weinig meegekregen, behalve dat er ooit eens een zwarte pion van Visser op c4 stond. Jan zal dus wel iets g3-achtigs gepeeld hebben met wit (?). Deze partij werd ook een punt voor de onzen. 1-0
3. Joris Brenninkmeijer (zwart) tegen Arne Moll
Moll speelde een 1.c4 opening, waarop Joris reageerde door zijn loperpaar te geven in ruil voor een verzwakte pionnenstructuur van de witten. Als spoedig ‘won’ de zwartspeler het loperpaar weer terug in ruil voor vrij grote stukkenactiviteit van de witspeler en een wat kreupele zwarte koning. Evenwel, toen wit kort rokeerde in plaats van lang wist Joris geleidelijk deze druk te neutraliseren, zijn koning te fianchetteren (!) en zijn voordeeltje uit te bouwen. 1-0
4. Daan Brandenburg (wit) tegen Ron Deen
Daan leek me goed uit de opening te zijn gekomen na een ruil op c3 van zwart in een aanvankelijk zeer slome Italiaanse partij; wit kreeg een moeilijk aan te vallen structuur c3-d4-e5 en zijn lopers schenen de zwarte stelling binnen. Het leek me uiteindelijk weer een vrij eenvoudig punt voor onze GM. 1-0
5.Jasper Geurink (zwart) tegen Jeroen Edeling
Tja, wat hiervan te zeggen? Ik had me op Daan Zult voorbereid, een vroeg h5 in het Engels (niet op zet 2; we zijn geen leden van de Z-Side! – grapje voor FC Groningen-intimi –) en toen Edeling ook 1.g3 deed, wat later Pe2 op mijn 1…g6 en e5 en wit kort rokeerde, was ik al helemaal in de voetbalstemming. We speelden immers in de Oosterparkwijk, het aloude bastion van de FC en volkswijk en Vogelaarwijk par excellence. Vooruit met de geit dus, “Alles sal reg kom” en “Over berg en dal klinkt hoorngeschal”. De trompetten van de Z-side klonken, de bazuinen van het Laatste Oordeel schalden en er volgde 5…h5. Wow. Na afloop volgde een stevige reprimande van Bonno Pel, die vond dat ik te riskant speelde. Met de koning in het midden en dan h5 doen! Sorry Bonno, het zal niet nogmaals passeren. Gek genoeg bleef de partij zeer positioneel; wit reageerde keurig klassiek middels een tegenstoot in het centrum, ik perkte het paard op e2 en de loper op g2 in met een pion op e5 (er stond een witte pion op e4) en het paard op c3 met …c6. Er was weinig aan de hand, zwart stond wat prettiger in het eindspel (al geeft Houdini2 +0,02 voor wit), totdat wit een toren op c1 parkeerde en zwart middels Toren elimineert d3 (paard) schaak en Toren raapt c1 op (toren) een stuk won. 1-0
6. en 7. Op zes en zeven twee doctoren: Dr. Bonno Pel (wit) won een gesloten Siciliaan van Jerrel Thakoerdien. Het leek een vrij eenzijdige eenrichtingsverkeersnelweg naar de zwarte koning, 1-0. Historicus en expert van WO I Dr. Amice ‘wit wijntje’ en nog een tiental bijnamen Michael Riemens (zwart) leek me ook een vrij inspirerende pot te spelen. Hij raapte in een Siciliaan (?) een pion op en verzilverde deze (?). Weer een 1-0.
8. en verder. Nu slaat de luiheid weer toe. Boven ziet u wie er op acht tot en met tien zaten. Schippers, Maurice (familie van de snelle frêle gazelle Dafne Schippers?) won een snelle en snedige pot, waardoor hij op tijd op een familiedag kon zijn. Baljé, Jan won eveneens, met positionele middelen, tegen een Klassieke/Levenfish/Williams/Hollandse opening. Christofoor Baljon won een kleine kwaliteit en had, toen ik later weer keek, twee reuzen van vrijpionnen naast elkaar op de koningsvleugel, Dus weer een één.
Tien op een rij dus. Een monsterscore, die eens in de zes jaar lijkt voor te komen ongeveer (althans volgens Johan Hut, de expert op dit gebied). Nog onze ‘dank’ aan onze tegenstanders voor het sportieve plaatsen van de invallers aan de laatste borden; Sipke Ernst tegen iemand met 1600 was een beetje teveel van het goede geweest.
Hieronder het verslag van Jasper Geurink:
Caissa-Eenhoorn houdt de nul in Groningen
Mijn excuses aan onze hooggeëerde bezoekers uit de kuststreek (?) van Noord-Holland voor deze zeer cynische en vuile grap, maar geestelijke armoede en een hoog hooligangehalte bij uw verslaggever verhinderden het verzinnen van een betere kop. CE hield dus inderdaad de nul in Groningen, maar dat waren helaas zowel de match- als bordpunten (!).Hoe kwam deze ramp tot stand? Wel, de volgorde van de uitslagen kan ik helaas niet meer helemaal reconstrueren, maar laten we eens een neutrale toeschouwer stapsgewijs langs de borden dwalen:
1. Sipke Ernst (zwart) tegen Daan Zult
Eigenlijk had deze partij als laatste moeten worden gegeven, omdat Sipke nog als enige zat te pingelen terwijl de rest van het tiental al lang aan het bier/de cassis zat. Sipke voorspelde tijdens de partij dat hij niet zou gaan winnen, maar logenstrafte die woorden uiteindelijk door een eindspel helemaal op karakter uit te melken. Waarschijnlijk was het wel remise, maar Zult had buiten de stalen spiertorso van Ernst gerekend, iets wat Sipke zelf vermoedelijk ook even vergeten was. Het legendarische doorzettingsvermogen van deze superatleet beslechtte uiteindelijk de strijd. 1-0
2. Jan Werle (wit) tegen Henk-Jan Visser
Hiervan heb ik erg weinig meegekregen, behalve dat er ooit eens een zwarte pion van Visser op c4 stond. Jan zal dus wel iets g3-achtigs gepeeld hebben met wit (?). Deze partij werd ook een punt voor de onzen. 1-0
3. Joris Brenninkmeijer (zwart) tegen Arne Moll
Moll speelde een 1.c4 opening, waarop Joris reageerde door zijn loperpaar te geven in ruil voor een verzwakte pionnenstructuur van de witten. Als spoedig ‘won’ de zwartspeler het loperpaar weer terug in ruil voor vrij grote stukkenactiviteit van de witspeler en een wat kreupele zwarte koning. Evenwel, toen wit kort rokeerde in plaats van lang wist Joris geleidelijk deze druk te neutraliseren, zijn koning te fianchetteren (!) en zijn voordeeltje uit te bouwen. 1-0
4. Daan Brandenburg (wit) tegen Ron Deen
Daan leek me goed uit de opening te zijn gekomen na een ruil op c3 van zwart in een aanvankelijk zeer slome Italiaanse partij; wit kreeg een moeilijk aan te vallen structuur c3-d4-e5 en zijn lopers schenen de zwarte stelling binnen. Het leek me uiteindelijk weer een vrij eenvoudig punt voor onze GM. 1-0
5.Jasper Geurink (zwart) tegen Jeroen Edeling
Tja, wat hiervan te zeggen? Ik had me op Daan Zult voorbereid, een vroeg h5 in het Engels (niet op zet 2; we zijn geen leden van de Z-Side! – grapje voor FC Groningen-intimi –) en toen Edeling ook 1.g3 deed, wat later Pe2 op mijn 1…g6 en e5 en wit kort rokeerde, was ik al helemaal in de voetbalstemming. We speelden immers in de Oosterparkwijk, het aloude bastion van de FC en volkswijk en Vogelaarwijk par excellence. Vooruit met de geit dus, “Alles sal reg kom” en “Over berg en dal klinkt hoorngeschal”. De trompetten van de Z-side klonken, de bazuinen van het Laatste Oordeel schalden en er volgde 5…h5. Wow. Na afloop volgde een stevige reprimande van Bonno Pel, die vond dat ik te riskant speelde. Met de koning in het midden en dan h5 doen! Sorry Bonno, het zal niet nogmaals passeren. Gek genoeg bleef de partij zeer positioneel; wit reageerde keurig klassiek middels een tegenstoot in het centrum, ik perkte het paard op e2 en de loper op g2 in met een pion op e5 (er stond een witte pion op e4) en het paard op c3 met …c6. Er was weinig aan de hand, zwart stond wat prettiger in het eindspel (al geeft Houdini2 +0,02 voor wit), totdat wit een toren op c1 parkeerde en zwart middels Toren elimineert d3 (paard) schaak en Toren raapt c1 op (toren) een stuk won. 1-0
6. en 7. Op zes en zeven twee doctoren: Dr. Bonno Pel (wit) won een gesloten Siciliaan van Jerrel Thakoerdien. Het leek een vrij eenzijdige eenrichtingsverkeersnelweg naar de zwarte koning, 1-0. Historicus en expert van WO I Dr. Amice ‘wit wijntje’ en nog een tiental bijnamen Michael Riemens (zwart) leek me ook een vrij inspirerende pot te spelen. Hij raapte in een Siciliaan (?) een pion op en verzilverde deze (?). Weer een 1-0.
8. en verder. Nu slaat de luiheid weer toe. Boven ziet u wie er op acht tot en met tien zaten. Schippers, Maurice (familie van de snelle frêle gazelle Dafne Schippers?) won een snelle en snedige pot, waardoor hij op tijd op een familiedag kon zijn. Baljé, Jan won eveneens, met positionele middelen, tegen een Klassieke/Levenfish/Williams/Hollandse opening. Christofoor Baljon won een kleine kwaliteit en had, toen ik later weer keek, twee reuzen van vrijpionnen naast elkaar op de koningsvleugel, Dus weer een één.
Tien op een rij dus. Een monsterscore, die eens in de zes jaar lijkt voor te komen ongeveer (althans volgens Johan Hut, de expert op dit gebied). Nog onze ‘dank’ aan onze tegenstanders voor het sportieve plaatsen van de invallers aan de laatste borden; Sipke Ernst tegen iemand met 1600 was een beetje teveel van het goede geweest.
No comments:
Post a Comment